Wina pracownika a zwolnienie dyscyplinarne

Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 12 listopada 2014 r. (sygn. akt I PK 85/14) w każdym przypadku oceny ciężkości naruszenia podstawowego obowiązku pracowniczego decydującym kryterium jest wina. Ciężkie naruszenie ma miejsce w przypadku zaistnienia winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa.

W okolicznościach sprawy Sąd stwierdził, że pomimo zaniedbań organizacyjnych ze strony pracodawcy powódki (w tym wypadku był to szpital) oraz braku przeszkolenia powódki ze stosownych procedur postępowania z lekami można przypisać powódce ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych w rozumieniu art. 52 k.p. uzasadniające rozwiązanie z Powódką umowy o pracę bez wypowiedzenia. Sąd Najwyższy uznał, że doświadczony lekarz ze stopniem doktora i II drugim stopniem specjalizacji, powinien posiadać wystarczającą wiedzę (pomimo, że nie został specjalnie przeszkolony a następnie nie był z tego zakresu kontrolowany) o konieczności bieżącego sprawdzania ważności leków oraz że leki przeterminowane nie powinny być podawane pacjentom. Sąd wskazał, że co prawda w okolicznościach sprawy nie można przypisać powódce winy umyślnej, jednak naruszenie to miało charakter rażącego niedbalstwa co uzasadniało wybór „dyscyplinarnego zwolnienia” jako sposobu rozwiązania umowy o pracę. Ponadto Sąd uznał, że należy również uwzględnić okoliczność związaną ze skutkami podania przeterminowanych leków narkotycznych. Z całą pewnością - zdaniem Sądu - doszło w tym przypadku do zagrożenia interesu pracodawcy oraz zdrowia lub życia osób trzecich (pacjentów) co stanowiło dodatkową okoliczność wpływającą na ocenę ciężkości naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych.