Z orzecznictwa

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsk z dnia 9 lipca 2014 r. (sygn. akt III AUa 1672/13)

 

Samo zawarcie umowy o pracę nie przesądza o nawiązaniu stosunku pracy, skoro dla jego bytu niezbędne jest, aby pracownik wykonywał pracę określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca zatrudniał pracownika za wynagrodzeniem (art. 22 § 1 k.p.). Jeżeli zatem strony umowy o pracę nie zamierzają wywołać skutku prawnego w postaci nawiązania stosunku pracy, a ich oświadczenia uzewnętrznione umową o pracę zmierzają wyłącznie do wywołania skutku w sferze ubezpieczenia społecznego, to taka umowa jako pozorna jest nieważna (art. 83 § 1 k.c.).

Z orzecznictwa

Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 7 października 2014 r. (sygn. akt I P 3/14)

​
Zapewnienie pracownikowi - kierowcy samochodu ciężarowego odpoczynku nocnego w kabinie samochodu ciężarowego podczas wykonywania przewozów w transporcie międzynarodowym nie stanowi zapewnienia przez pracodawcę bezpłatnego noclegu w rozumieniu § 9 ust. 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz.U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).


Dodać należy, że Sąd Najwyższy jak się wydaje wykluczył taką możliwość nawet gdy odpoczynek nocny w kabinie ma charakter godziwy tj. pracownikowi zapewniono bardzo dobre warunki takiego wypoczynku.

Uzasadnienie w sprawie nie zostało jeszcze opublikowane.

Z orzecznictwa

Niezależnie od komentarzy w kwestii stosowania przepisów prawa pracy w ramach niniejszego bloga prezentowane będą najnowsze orzeczenia z zakresu prawa pracy. 

Zacznę od najnowszego orzeczenia Sądu Najwyższego - orzeczenia o randze uchwały składu 7 sędziów, które uchyla dotychczasowe rozbieżności w orzecznictwie na temat stosowania przepisu  art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców. Wprawdzie ustawa ta utraciła moc w 2013 r., to jej skutki będą odczuwalne jeszcze przez najbliższe lata w momencie odchodzenia pracowników z przedsiębiorstw.

Uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2014 r. (sygn. akt III PZP 2/14): Przekroczenie 24 miesięcznego okresu zatrudnienia, o którym mowa w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców (Dz. U. Nr 125, poz. 1035 ze zm.), jest równoznaczne w skutkach prawnych z zawarciem umowy o pracę na czas nieokreślony. Uchwała została podjęta przy 1 zdaniu odrębnym.